آموزش استخراج اتریوم

استخراج اتریوم (ETH) در گذشته یک فعالیت پرسود برای علاقه مندان به ارزهای دیجیتال بود، اما پس از به روزرسانی مهم شبکه اتریوم موسوم به مرج (Merge) در سپتامبر 2022، دیگر امکان استخراج مستقیم آن از طریق اثبات کار (Proof of Work) وجود ندارد. این تغییر اساسی، مکانیزم کسب پاداش در شبکه اتریوم را از ماینینگ به استیکینگ (Staking) تبدیل کرده است.

این مقاله راهنمایی جامع برای درک تحولات شبکه اتریوم ارائه می دهد و به شما کمک می کند تا با وضعیت فعلی، روش های جایگزین برای کسب درآمد از اتریوم و همچنین استخراج ارزهای دیجیتال دیگر با کارت گرافیک آشنا شوید. هدف ما ارائه اطلاعات دقیق و به روز است تا سردرگمی ناشی از این تغییرات از بین برود و بتوانید بهترین تصمیم را برای سرمایه گذاری یا فعالیت خود در دنیای رمزارزها بگیرید.

اتریوم چیست و چرا دیگر استخراج نمی شود؟

اتریوم (Ethereum) دومین ارز دیجیتال بزرگ بازار از نظر ارزش بازار است و به عنوان بستر اصلی برای هزاران برنامه غیرمتمرکز (dApps)، توکن غیرقابل تعویض (NFT) و پروتکل مالی غیرمتمرکز (DeFi) شناخته می شود. پیش از این، اتریوم مانند بیت کوین از الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) استفاده می کرد که ماینرها با استفاده از قدرت محاسباتی خود (معمولاً کارت های گرافیک) تراکنش ها را تأیید کرده و در ازای آن پاداش (ETH) دریافت می کردند. این فرآیند که به استخراج یا ماینینگ معروف بود، نیازمند سخت افزارهای قدرتمند و مصرف انرژی بالا بود.

در سپتامبر 2022، شبکه اتریوم دستخوش یک به روزرسانی بزرگ به نام «مرج» (The Merge) شد. این به روزرسانی، الگوریتم اجماع اتریوم را از اثبات کار به اثبات سهام (Proof of Stake – PoS) تغییر داد. هدف از این تغییر، افزایش مقیاس پذیری، کاهش چشمگیر مصرف انرژی و بهبود امنیت شبکه بود. در نتیجه این مهاجرت، استخراج مستقیم اتریوم (ETH) با کارت گرافیک یا دستگاه های ماینر دیگر امکان پذیر نیست. اکنون، تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک های جدید توسط اعتبارسنج ها (Validators) انجام می شود که دارایی اتریوم خود را در شبکه قفل (استیک) کرده اند و در ازای آن پاداش دریافت می کنند.

استخراج اتریوم در گذشته: مکانیسم اثبات کار (PoW)

برای درک بهتر تغییرات اخیر، لازم است نگاهی به گذشته استخراج اتریوم با مکانیزم اثبات کار داشته باشیم. در این سیستم، ماینرها نقش حیاتی در حفظ امنیت و اعتبار شبکه ایفا می کردند. فرآیند استخراج در شبکه اتریوم مبتنی بر اثبات کار به این صورت بود که ماینرها با استفاده از سخت افزارهای تخصصی، به رقابت برای حل یک پازل رمزنگاری پیچیده می پرداختند. اولین ماینری که این پازل را حل می کرد، می توانست بلاک بعدی تراکنش ها را به بلاک چین اضافه کند و در ازای آن، پاداشی در قالب اتریوم های جدید و کارمزد تراکنش ها دریافت می کرد. این پاداش، مشوقی برای ماینرها بود تا منابع محاسباتی خود را در اختیار شبکه قرار دهند.

این سیستم تضمین می کرد که هیچ نهاد متمرکزی کنترل شبکه را در دست نگیرد و تمامی تراکنش ها به صورت غیرمتمرکز و امن تأیید شوند. الگوریتم هشینگ مورد استفاده در اتریوم، «Ethash» نام داشت که به گونه ای طراحی شده بود تا مقاومت نسبی در برابر دستگاه های ASIC (مدارهای مجتمع با کاربرد خاص) داشته باشد و استخراج با کارت های گرافیک (GPU) را کارآمدتر کند.

ملزومات استخراج اتریوم در دوران اثبات کار

راه اندازی یک سیستم استخراج اتریوم در گذشته، نیازمند تهیه مجموعه ای از سخت افزارها و نرم افزارهای خاص بود. این ملزومات، پایه و اساس هر «ریگ ماینینگ» (Mining Rig) را تشکیل می دادند. در ادامه به بررسی جامع این ملزومات می پردازیم:

ریگ استخراج اتریوم (Mining Rig)

ریگ استخراج در واقع مجموعه ای از قطعات کامپیوتری بود که به صورت خاص برای عملیات استخراج ارز دیجیتال بهینه سازی شده بودند. برخلاف کامپیوترهای خانگی، ریگ های ماینینگ اغلب شامل چندین کارت گرافیک قدرتمند بودند که به صورت موازی کار می کردند تا قدرت هش (Hash Rate) بالایی تولید کنند.

• کارت گرافیک (GPU): اصلی ترین و گران ترین جزء ریگ ماینینگ. کارت های گرافیک AMD و Nvidia با حافظه بالا و قدرت پردازشی قوی (مانند سری RX 580 و RTX 3070) برای استخراج اتریوم محبوب بودند. قدرت هش بالاتر به معنای شانس بیشتر برای حل پازل ها و کسب پاداش بود. انتخاب کارت گرافیک مناسب نقش اساسی در سودآوری و راندمان ریگ داشت.
• شاسی ریگ: فریمی باز که تمامی قطعات را در جای خود نگه می داشت و تهویه مناسب را برای جلوگیری از داغ شدن بیش از حد کارت های گرافیک فراهم می کرد. شاسی ها به گونه ای طراحی می شدند که فضای کافی برای جریان هوا و نصب راحت قطعات داشته باشند.
• منبع تغذیه (Power Supply Unit – PSU): با توجه به مصرف بالای انرژی چندین کارت گرافیک، نیاز به یک یا چند PSU قدرتمند (معمولاً ۱۰۰۰ وات به بالا) با راندمان بالا (مانند گواهینامه 80 Plus Gold یا Platinum) بود. انتخاب PSU مناسب برای جلوگیری از آسیب به قطعات و تضمین پایداری سیستم بسیار حیاتی بود.
• مادربرد: مادربردهایی با تعداد زیادی اسلات PCI Express (معمولاً ۶ تا ۱۹ اسلات) انتخاب می شدند تا بتوان چندین کارت گرافیک را به صورت همزمان متصل کرد. مادربردهایی مانند ASUS B250 Mining Expert گزینه های محبوبی بودند.
• رم (RAM)، پردازنده مرکزی (CPU)، حافظه ذخیره سازی (SSD/HDD): این اجزا نسبت به کارت گرافیک از اهمیت کمتری برخوردار بودند و معمولاً مدل های اقتصادی و کارآمد کفایت می کردند. یک SSD کوچک (مثلاً ۱۲۰ گیگابایت) برای نصب سیستم عامل و نرم افزار استخراج مناسب بود و سرعت بالاتری نسبت به HDD ارائه می داد.
• کابل ها و اتصالات: شامل رایزرها (Risers) برای اتصال GPUها به مادربرد از طریق کابل های USB (برای فاصله گرفتن کارت ها از یکدیگر و بهبود تهویه)، کابل های برق مورد نیاز و کابل های شبکه برای اتصال به اینترنت.
• اینترنت پایدار: استخراج به حجم بالای اینترنت نیاز نداشت اما پایداری و قطع نشدن مداوم آن از اهمیت بالایی برخوردار بود تا ارتباط با استخر استخراج حفظ شود. اینترنت ثابت (ADSL یا TD-LTE) گزینه های مناسبی محسوب می شدند.

نرم افزار استخراج (Mining Software)

پس از اسمبل کردن سخت افزار و نصب سیستم عامل (معمولاً ویندوز ۱۰ یا لینوکس)، نوبت به نصب و پیکربندی نرم افزار استخراج می رسید. این نرم افزارها وظیفه ارتباط با شبکه اتریوم، دریافت پازل های رمزنگاری و ارسال نتایج حل شده را بر عهده داشتند. نرم افزارهایی مانند Claymore Dual Miner، PhoenixMiner و Ethminer از جمله معروف ترین گزینه ها برای استخراج اتریوم بودند. پیکربندی این نرم افزارها شامل وارد کردن آدرس کیف پول و اطلاعات استخر استخراج در فایل های پیکربندی (مانند فایل .bat) بود.

کیف پول اتریوم (Ethereum Wallet)

برای دریافت پاداش های استخراج شده، ماینرها به یک کیف پول اتریوم نیاز داشتند. این کیف پول ها، آدرس عمومی برای دریافت ETH و کلید خصوصی برای دسترسی به دارایی ها را فراهم می کردند. کیف پول های نرم افزاری (مانند MetaMask، Trust Wallet) و سخت افزاری (مانند Ledger، Trezor) گزینه های رایجی بودند که هر کدام سطوح امنیتی متفاوتی را ارائه می دادند. امنیت کیف پول و پشتیبان گیری از عبارات بازیابی (Seed Phrase) از اهمیت حیاتی برخوردار بود تا در صورت بروز مشکل، دارایی ها قابل بازیابی باشند.

استخر استخراج (Mining Pool)

با افزایش سختی شبکه اتریوم، شانس یک ماینر انفرادی برای یافتن بلاک و دریافت پاداش به شدت کاهش یافت. به همین دلیل، ماینرها به «استخرهای استخراج» می پیوستند. استخر استخراج، مجموعه ای از ماینرها بود که قدرت هش خود را به اشتراک می گذاشتند و پاداش های به دست آمده را بر اساس سهم هر ماینر تقسیم می کردند. این کار باعث می شد درآمد استخراج پایدارتر و قابل پیش بینی تر باشد. استخرهای Ethermine، 2fpool و SparkPool از استخرهای معروف اتریوم بودند که هر کدام ساختار کارمزد و خدمات متفاوتی داشتند.

دستگاه های ASIC برای اتریوم

در اواخر دوران اثبات کار، دستگاه های ASIC (Application-specific Integrated Circuit) نیز برای الگوریتم Ethash اتریوم معرفی شدند، هرچند جامعه توسعه دهندگان اتریوم به شدت با استفاده از آن ها مخالف بودند. این دستگاه ها (مانند Antminer E3 یا Innosilicon A10) به طور خاص برای هشینگ Ethash بهینه سازی شده بودند و قدرت پردازش بسیار بالاتری نسبت به GPUها با مصرف انرژی کمتر ارائه می کردند. مخالفت با ASICها به دلیل نگرانی از تمرکززدایی و تهدید اصول بنیادین اتریوم بود، زیرا ممکن بود کنترل شبکه به دست چند تولیدکننده بزرگ سخت افزار یا ماینرهای ثروتمند بیفتد و امنیت شبکه را به خطر بیندازند.

استخراج اتریوم با الگوریتم اثبات کار (PoW) به پایان رسیده است. این تغییر به منظور بهبود مقیاس پذیری و کاهش مصرف انرژی شبکه صورت گرفت و راه را برای آینده ای پایدارتر هموار کرد.

تحول بزرگ: مرج (Merge) و پایان استخراج PoW اتریوم

مهم ترین نقطه عطف در تاریخ اتریوم، رویداد «مرج» (The Merge) در سپتامبر ۲۰۲۲ بود. این به روزرسانی نه تنها یک تغییر فنی، بلکه یک تحول فلسفی برای شبکه اتریوم محسوب می شد که مکانیزم اجماع آن را به کلی دگرگون کرد. مرج، شبکه اصلی اتریوم (Mainnet) را با «بیکن چین» (Beacon Chain) که از دسامبر ۲۰۲۰ بر پایه اثبات سهام فعال بود، ادغام کرد و به این ترتیب، شبکه اتریوم به طور رسمی از اثبات کار به اثبات سهام مهاجرت کرد.

دلایل اصلی این مهاجرت شامل موارد زیر بود:

• کاهش مصرف انرژی: اثبات کار به دلیل نیاز به سخت افزارهای قدرتمند و رقابت شدید ماینرها، انرژی بسیار زیادی مصرف می کرد. اثبات سهام مصرف انرژی شبکه اتریوم را تا بیش از ۹۹% کاهش داد که گامی بزرگ در جهت پایداری زیست محیطی بود و نگرانی های فعالان محیط زیست را تا حد زیادی مرتفع کرد.
• افزایش مقیاس پذیری: اثبات سهام، پایه ای برای پیاده سازی به روزرسانی های آینده مانند «شاردینگ» (Sharding) فراهم می کند که می تواند ظرفیت پردازش تراکنش ها را به میزان قابل توجهی افزایش دهد و سرعت و کارمزد تراکنش ها را بهبود بخشد.
• افزایش امنیت: اگرچه اثبات کار امنیت بالایی داشت، اما اثبات سهام با مکانیزم های مجازات (Slashing) برای اعتبارسنج های بدکار، می تواند امنیت شبکه را در سطوح جدیدی تقویت کند و آن را در برابر حملات احتمالی مقاوم تر سازد.
• دسترسی پذیری بیشتر: مشارکت در اثبات سهام (استیکینگ) به سرمایه اولیه کمتری (از طریق استخرهای استیکینگ) و سخت افزار کمتری نیاز دارد، که این امر می تواند تمرکززدایی را در سطح سهام گذاران افزایش دهد و امکان مشارکت گسترده تری را فراهم آورد.

اثبات سهام (Proof of Stake) چیست و چگونه کار می کند؟

در الگوریتم اثبات سهام، به جای ماینرها، «اعتبارسنج ها» (Validators) وظیفه تأیید تراکنش ها و ساخت بلاک های جدید را بر عهده دارند. اعتبارسنج ها باید مقدار مشخصی از ارز دیجیتال شبکه (در مورد اتریوم، ۳۲ ETH) را به عنوان «سهم» (Stake) در شبکه قفل کنند. این سهم به عنوان تضمینی برای حسن نیت آن ها عمل می کند و نشان می دهد که آنها منافع مالی در پایداری و امنیت شبکه دارند.

اعتبارسنج ها به صورت تصادفی برای پیشنهاد و تأیید بلاک های جدید انتخاب می شوند. اگر یک اعتبارسنج بلاکی را به درستی تأیید کند، پاداشی دریافت می کند؛ اما اگر به صورت نادرست یا مخرب عمل کند (مانند امضای دوگانه یا آفلاین بودن برای مدت طولانی)، بخشی از سهم او از بین می رود (Slashing). این مکانیزم، انگیزه لازم را برای رفتار صحیح در شبکه ایجاد می کند و امنیت آن را حفظ می نماید.

اصطلاح «اتریوم ۲.۰» یا «Eth2» که در گذشته برای اشاره به این به روزرسانی ها به کار می رفت، اکنون منسوخ شده است. بنیاد اتریوم از این اصطلاحات فاصله گرفته تا از هرگونه سوءتفاهم در مورد وجود یک «اتریوم جدید» جلوگیری شود. در واقع، این همان اتریوم قدیمی است که تنها مکانیزم اجماع آن تغییر کرده است تا کارایی و پایداری بیشتری داشته باشد.

کسب درآمد از اتریوم در دوران اثبات سهام: استیکینگ (Staking)

با پایان استخراج اتریوم، روش اصلی برای کسب پاداش و مشارکت در امنیت شبکه، «استیکینگ» (Staking) است. استیکینگ به فرآیند قفل کردن مقدار مشخصی از اتریوم در شبکه اشاره دارد تا به عنوان یک اعتبارسنج در تأیید تراکنش ها و ایجاد بلاک های جدید مشارکت کنید و در ازای آن، پاداش دریافت نمایید.

انواع استیکینگ اتریوم

استیکینگ اتریوم به روش های مختلفی قابل انجام است که هر کدام مزایا و چالش های خاص خود را دارند. در ادامه به بررسی دقیق تر این روش ها می پردازیم:

استیکینگ انفرادی (Solo Staking)

• نیاز: حداقل ۳۲ ETH
• نحوه کار: شما یک گره اعتبارسنجی را به صورت مستقل راه اندازی و مدیریت می کنید. این روش نیازمند دانش فنی، سخت افزار اختصاصی (یک کامپیوتر با اتصال دائمی به اینترنت و نگهداری به روز)، و مدیریت مداوم است.
• مزایا: بالاترین سطح کنترل بر دارایی ها، امنیت بیشتر (زیرا واسطه ای در کار نیست) و دریافت کامل پاداش های شبکه بدون کسر کارمزد.
• معایب: نیاز به سرمایه اولیه بالا (۳۲ ETH که می تواند مبلغ قابل توجهی باشد)، مسئولیت فنی و مدیریتی سنگین، ریسک از دست دادن بخشی از سهام (Slashing) در صورت عملکرد نادرست یا آفلاین شدن گره.

استیکینگ با واسطه (Liquid Staking / Staking Pools)

• نیاز: هر مقدار ETH (حتی کمتر از ۳۲ ETH)
• نحوه کار: شما اتریوم خود را در پلتفرم های واسطه غیرمتمرکز (مانند Lido DAO، Rocket Pool) یا صرافی های متمرکز (مانند Binance، Coinbase) استیک می کنید. این پلتفرم ها ETHهای کاربران را جمع آوری کرده و گره های اعتبارسنجی را به نمایندگی از شما مدیریت می کنند.
• مزایا: نیاز به سرمایه اولیه کمتر، عدم نیاز به دانش فنی و مدیریت سخت افزار، امکان دریافت توکن های نماینده استیک شده (مانند stETH) که نقدینگی را فراهم می کنند و در بازارهای ثانویه قابل معامله هستند. این توکن ها به شما اجازه می دهند در حین استیکینگ، همچنان از نقدینگی دارایی خود بهره مند شوید.
• معایب: کنترل کمتر بر دارایی ها، پرداخت کارمزد به پلتفرم واسطه، ریسک های مربوط به امنیت پلتفرم (مانند باگ های قرارداد هوشمند، هک شدن یا مشکلات مدیریتی پلتفرم واسطه)، و همچنین ریسک نوسان قیمت توکن های نماینده (stETH) نسبت به ETH اصلی.

مزایا و معایب استیکینگ

استیکینگ اتریوم با مزایای متعددی همراه است که آن را به گزینه ای جذاب برای بسیاری از سرمایه گذاران تبدیل کرده است:

• کاهش مصرف انرژی: از آنجایی که استیکینگ نیازی به سخت افزار قدرتمند ماینینگ ندارد و تنها به یک گره اعتبارسنجی با مصرف انرژی پایین نیاز دارد، بسیار سازگارتر با محیط زیست است.
• دسترسی پذیری: به لطف استخرهای استیکینگ، افراد با هر میزان سرمایه می توانند در شبکه مشارکت کنند، که این امر دموکراتیک بودن مشارکت در شبکه را افزایش می دهد.
• سودآوری پایدار: پاداش های استیکینگ معمولاً پایدارتر و قابل پیش بینی تر از پاداش های ماینینگ هستند، زیرا به صورت درصدی از دارایی استیک شده محاسبه می شوند و کمتر تحت تأثیر نوسانات سختی شبکه قرار می گیرند.
• افزایش امنیت شبکه: هرچه تعداد اعتبارسنج ها و ETH استیک شده بیشتر باشد، شبکه امن تر می شود، زیرا برای حمله به شبکه نیاز به کنترل بخش عمده ای از ETH استیک شده خواهد بود که بسیار پرهزینه است.

اما در کنار این مزایا، معایب و ریسک هایی نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند:

• قفل شدن سرمایه: در استیکینگ انفرادی و برخی پلتفرم های استیکینگ، اتریوم شما برای مدتی قفل می شود و امکان برداشت فوری آن وجود ندارد، که این امر نقدینگی دارایی شما را کاهش می دهد.
• ریسک های پلتفرم: در استیکینگ با واسطه، شما به پلتفرم ارائه دهنده سرویس اعتماد می کنید که ممکن است با ریسک هایی مانند هک، باگ های نرم افزاری یا مدیریت نادرست مواجه شود و سرمایه شما را به خطر بیندازد.
• ریسک Slashing: در صورت عملکرد نادرست اعتبارسنج (حتی اگر توسط یک واسطه مدیریت شود)، بخشی از ETH استیک شده ممکن است جریمه شود، که این موضوع می تواند به کاهش سرمایه اولیه منجر شود.
• نوسانات بازار: ارزش ETH استیک شده همچنان تحت تأثیر نوسانات قیمت بازار قرار دارد و کاهش قیمت اتریوم می تواند سود حاصل از استیکینگ را تحت الشعاع قرار دهد.

جایگزین هایی برای ماینرهای GPU: استخراج ارزهای دیجیتال دیگر

با پایان استخراج اتریوم، بسیاری از ماینرها با ریگ های GPU خود به دنبال ارزهای دیجیتال جایگزین هستند که هنوز از مکانیزم اثبات کار پشتیبانی می کنند و با کارت گرافیک قابل استخراج هستند. چندین گزینه معتبر در بازار وجود دارد که هر کدام ویژگی ها و سودآوری متفاوتی دارند.

اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic – ETC)

اتریوم کلاسیک (ETC) هاردفورکی از شبکه اصلی اتریوم است که در سال ۲۰۱۶ پس از رویداد DAO Hack ایجاد شد. جامعه اتریوم در آن زمان به دو گروه تقسیم شد؛ یک گروه به دنبال بازگرداندن تراکنش ها و گروه دیگر به فلسفه کد قانون است پایبند ماندند. ETC از همان الگوریتم Ethash استفاده می کند که اتریوم اصلی پیش از مرج داشت و بنابراین، ریگ های ماینینگ اتریوم به راحتی می توانند به استخراج اتریوم کلاسیک روی آورند.

• مزایا: سازگاری کامل با سخت افزار قدیمی اتریوم، جامعه کاربری وفادار، ادامه دادن به فلسفه اولیه بلاک چین در زمینه تغییرناپذیری.
• معایب: ارزش بازار کمتر نسبت به ETH، ریسک حملات 51% (به دلیل هش ریت کمتر نسبت به ETH سابق و امکان کنترل بخش عمده شبکه توسط مهاجمان)، نوسانات قیمتی بالا.

اتریوم اثبات کار (ETHW)

پس از به روزرسانی مرج، برخی از اعضای جامعه اتریوم که مخالف تغییر به اثبات سهام بودند، تصمیم گرفتند یک هاردفورک از شبکه اصلی ایجاد کنند که همچنان بر پایه اثبات کار فعالیت کند. این فورک با نام «ETHW» (Ethereum Proof-of-Work) شناخته می شود. هدف از ETHW ارائه یک جایگزین برای ماینرهایی بود که می خواستند با سخت افزارهای خود به فعالیت ادامه دهند و به مدل اثبات کار وفادار بمانند.

• چالش ها و مشکلات: ETHW از زمان راه اندازی با چالش های فنی متعددی روبرو بوده است، از جمله مشکلات در شناسه زنجیره ای (Chain ID) که باعث سردرگمی کاربران در کیف پول هایی مانند MetaMask شد. همچنین، پایداری و امنیت این شبکه در بلندمدت هنوز یک موضوع نگران کننده است و بسیاری از پروژه های بزرگ پشتیبانی از آن را نپذیرفته اند. این مسائل به طور کلی پذیرش و قابلیت اطمینان ETHW را محدود کرده است.
• وضعیت فعلی: با وجود تلاش ها برای حفظ ETHW، ارزش بازار و میزان پذیرش آن به مراتب کمتر از اتریوم اصلی و حتی اتریوم کلاسیک است و پایداری آینده آن در هاله ای از ابهام قرار دارد. ماینرهای فعال در این شبکه با ریسک های بالاتری مواجه هستند.

سایر ارزهای دیجیتال قابل استخراج با GPU

برای ماینرهایی که به دنبال تنوع هستند و می خواهند همچنان از سرمایه خود در سخت افزارهای GPU بهره برداری کنند، لیست بلندبالایی از ارزهای دیجیتال وجود دارد که همچنان با کارت گرافیک قابل استخراج هستند. سودآوری هر کدام از این گزینه ها بسته به قیمت بازار، سختی شبکه و هزینه برق متفاوت است و نیاز به بررسی دقیق و مداوم دارد.

برخی از محبوب ترین و سودآورترین آلت کوین ها برای استخراج با GPU عبارتند از:

• ریون کوین (Ravencoin – RVN): از الگوریتم KAWPOW استفاده می کند و برای انتقال دارایی های دیجیتال به صورت امن و شفاف طراحی شده است. این الگوریتم به گونه ای است که مقاومت خوبی در برابر ASICها دارد.
• ارگو (Ergo – ERG): یک پلتفرم قرارداد هوشمند که از الگوریتم Autolykos استفاده می کند و مقاومت خوبی در برابر ASIC دارد، که به استخراج کنندگان GPU امکان رقابت می دهد.
• کاسپا (Kaspa – KAS): یک رمزارز مبتنی بر پروتکل GhostDAG که زمان تولید بلاک بسیار سریع و توان عملیاتی بالایی دارد و به سرعت در جامعه ماینینگ GPU محبوبیت یافته است.
• فلکس (Flux – FLUX): شبکه ای غیرمتمرکز از سرویس های ابری که از الگوریتم ZelHash (Equihash 125_4) استفاده می کند و از آن برای تأمین قدرت محاسباتی پروژه های مختلف استفاده می شود.
• کُنفلکس (Conflux – CFX): یک بلاک چین مقیاس پذیر و ایمن که از الگوریتم Conflux PoW استفاده می کند و به دلیل ساختار DAG خود، توان عملیاتی بالایی را ارائه می دهد.
• مونرو (Monero – XMR): یک پرایوسی کوین معروف که از الگوریتم RandomX استفاده می کند. این الگوریتم به گونه ای طراحی شده که CPU Mining را نیز کارآمد می سازد، اما GPUها همچنان در آن نقش دارند.
• زی کش (Zcash – ZEC): دیگر پرایوسی کوین برجسته که از الگوریتم Equihash استفاده می کند و تمرکز زیادی بر حریم خصوصی تراکنش ها دارد.

برای انتخاب بهترین گزینه، استفاده از ابزارهایی مانند ماشین حساب های سودآوری آنلاین (مثلاً WhatToMine.com) و مطالعه دقیق درباره جامعه، نقشه راه و پتانسیل رشد هر پروژه ضروری است. این ابزارها به شما کمک می کنند تا با وارد کردن مشخصات سخت افزار خود، سودآوری احتمالی هر ارز را تخمین بزنید.

مشکلات کلی استخراج ارزهای دیجیتال (PoW) در حال حاضر

صرف نظر از نوع ارز دیجیتال، استخراج با الگوریتم اثبات کار در دوران فعلی با چالش های متعددی روبروست که پیش از ورود به این حوزه باید به دقت بررسی شوند و آگاهی کامل از آن ها ضروری است:

هزینه های بالا و مصرف انرژی

سخت افزارهای ماینینگ، به خصوص کارت های گرافیک و دستگاه های ASIC، گران قیمت هستند و با استهلاک بالایی مواجه اند. علاوه بر هزینه اولیه خرید، مصرف برق این دستگاه ها بسیار زیاد است. در بسیاری از کشورها، به خصوص ایران، تعرفه بالای برق برای فعالیت های ماینینگ (که اغلب صنعتی محسوب می شود) و همچنین نوسانات نرخ ارز، می تواند سودآوری را به شدت کاهش دهد و حتی آن را منفی کند. سیستم های خنک کننده نیز به نوبه خود مصرف انرژی اضافی دارند که باید در محاسبات کلی لحاظ شوند.

چالش های امنیتی و کریپتوجکینگ

ماینرهای ارزهای دیجیتال همواره هدف حملات سایبری قرار دارند. «کریپتوجکینگ» (Cryptojacking) یکی از تهدیدهای رایج است که در آن مهاجمان به صورت مخفیانه از منابع سخت افزاری کامپیوترها یا سرورهای دیگران برای استخراج ارز دیجیتال سوءاستفاده می کنند. این حملات می توانند منجر به کاهش عملکرد سیستم، افزایش مصرف برق و حتی آسیب به سخت افزار شوند. همچنین، نگهداری ایمن پاداش های استخراج شده در کیف پول ها نیازمند توجه ویژه به امنیت سایبری، استفاده از رمزنگاری قوی و روش های احراز هویت چندعاملی است.

ریسک تمرکزگرایی و نوسانات بازار

با ورود ماینرهای بزرگ و شرکت های صنعتی به حوزه استخراج، ریسک تمرکزگرایی در شبکه های اثبات کار افزایش می یابد. گروه های بزرگی از ماینرها (Mining Pools) می توانند بخش عمده ای از قدرت هش شبکه را کنترل کنند، که این امر می تواند با اصول تمرکززدایی ارزهای دیجیتال در تضاد باشد و نگرانی هایی در مورد امکان حمله 51% ایجاد کند. از سوی دیگر، قیمت ارزهای دیجیتال بسیار پرنوسان است. این نوسانات شدید می توانند سودآوری استخراج را به طور چشمگیری تحت تأثیر قرار دهند؛ به طوری که یک پروژه سودآور در یک ماه، ممکن است در ماه بعد با ضرر همراه شود و بازگشت سرمایه را با چالش مواجه کند.

استهلاک سخت افزار

عملکرد مداوم و با فشار بالا (اغلب ۲۴ ساعته در ۷ روز هفته)، باعث کاهش شدید طول عمر سخت افزارهای ماینینگ می شود. کارت های گرافیک، فن ها، منبع تغذیه و سایر اجزا در معرض فرسودگی و خرابی قرار می گیرند. هزینه های نگهداری، تعمیر و جایگزینی قطعات نیز باید در محاسبات سودآوری بلندمدت در نظر گرفته شود تا تصویر واقع بینانه ای از درآمد خالص به دست آید.

تصمیم به استخراج ارز دیجیتال در حال حاضر، نیازمند تحلیل دقیق هزینه ها، سودآوری، ریسک های امنیتی و نوسانات بازار است تا از سرمایه گذاری بی مورد یا مواجهه با ضرر جلوگیری شود.

سوالات متداول

آیا هنوز می شود اتریوم استخراج کرد؟

خیر، پس از به روزرسانی مرج در سپتامبر ۲۰۲۲، اتریوم به الگوریتم اثبات سهام (PoS) مهاجرت کرده و استخراج مستقیم اتریوم (ETH) با کارت گرافیک یا دستگاه های ماینر دیگر امکان پذیر نیست.

بهترین جایگزین استخراج اتریوم چیست؟

برای کسب درآمد از اتریوم، «استیکینگ اتریوم» بهترین و امن ترین روش است. برای ماینرهایی که همچنان به دنبال استخراج با GPU هستند، ارزهای دیجیتالی مانند اتریوم کلاسیک (ETC)، ریون کوین (RVN)، ارگو (ERG)، کاسپا (KAS) و فلکس (FLUX) گزینه هایی هستند که می توانند بررسی شوند.

آیا با لپ تاپ یا موبایل می توان اتریوم استخراج کرد؟

خیر، استخراج اتریوم با لپ تاپ یا موبایل نه تنها سودآور نیست، بلکه می تواند به دلیل فشار زیاد به سخت افزار، آسیب جدی به دستگاه شما وارد کند و عمر مفید آن را به شدت کاهش دهد. نرم افزارهایی که ادعای استخراج سودآور با موبایل را دارند، اغلب کلاهبرداری هستند و باید از آنها دوری کرد.

اتریوم ۲.۰ چیست؟

اتریوم ۲.۰ (Eth2) نام منسوخ شده برای مجموعه ای از به روزرسانی های شبکه اتریوم بود که شامل مرج و انتقال به اثبات سهام می شد. این اصطلاح دیگر توسط بنیاد اتریوم استفاده نمی شود تا از سوءتفاهم در مورد وجود یک اتریوم کاملاً جدید جلوگیری شود؛ در واقع این همان اتریوم است که تنها مکانیزم اجماع آن تغییر کرده است.

چرا اتریوم از اثبات کار به اثبات سهام تغییر کرد؟

این تغییر برای حل مشکلات مصرف بالای انرژی، افزایش مقیاس پذیری (توانایی پردازش تراکنش های بیشتر) و بهبود امنیت و تمرکززدایی شبکه در بلندمدت انجام شد تا اتریوم به پلتفرمی کارآمدتر و پایدارتر تبدیل شود.

آیا استخراج اتریوم کلاسیک سودآور است؟

سودآوری استخراج اتریوم کلاسیک (ETC) مانند هر ارز دیجیتال دیگری، به عوامل متعددی از جمله قیمت ETC، سختی شبکه، هزینه برق و کارایی سخت افزار شما بستگی دارد. این سودآوری دائماً در حال تغییر است و نیاز به بررسی مداوم با ماشین حساب های سودآوری و تحلیل شرایط بازار دارد.

جمع بندی و نتیجه گیری

دنیای ارزهای دیجیتال به سرعت در حال تحول است و یکی از بزرگ ترین این تحولات، مهاجرت شبکه اتریوم از الگوریتم اثبات کار به اثبات سهام بود. این تغییر اساسی به معنای پایان آموزش استخراج اتریوم به شکل سنتی است، اما در عین حال فرصت های جدیدی را برای مشارکت در شبکه و کسب درآمد فراهم آورده است. اکنون، به جای رقابت سخت افزاری برای حل پازل های رمزنگاری، کاربران می توانند با استیکینگ اتریوم، به تأمین امنیت شبکه کمک کرده و در ازای آن پاداش دریافت کنند.

برای آن دسته از فعالان که همچنان به دنبال بهره برداری از ریگ های ماینینگ مبتنی بر کارت گرافیک خود هستند، گزینه های جایگزینی مانند استخراج اتریوم کلاسیک (ETC) و دیگر آلت کوین های قابل استخراج با GPU وجود دارد. هرچند این مسیرها نیز با چالش های خاص خود نظیر نوسانات بازار، هزینه های برق و استهلاک سخت افزار همراه هستند. آگاهی دقیق از این تغییرات و بررسی مستمر شرایط بازار، کلید موفقیت در این عرصه پویا است. همواره توصیه می شود پیش از هرگونه سرمایه گذاری یا آغاز فعالیت در حوزه ارزهای دیجیتال، تحقیقات کامل انجام داده و با دانش کافی اقدام نمایید.